Ρώτας, Βασίλης

Λογοτέχνης και μεταφραστής (1889 - 1977). Ο Ρ. σπούδασε φιλολογία και επιδόθηκε κατόπιν στο θέατρο. Κατά καιρούς έπαιξε ως ηθοποιός και δίδαξε στη Δραματική Σχολή της Αθήνας και στο Ωδείο του Πειραιά. Το 1930 ίδρυσε το Λαϊκό θέατρο στο Παγκράτι, το οποίο διεύθυνε ως το 1937 και το οποίο έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην υπόθεση της προώθησης του νεοελληνικού θεάτρου. Στην περίοδο της κατοχής διεύθυνε ιδιαίτερη θεατρική σχολή, καθώς επίσης και το θεατρικό Σπουδαστήριο. Ως σκηνοθέτης, ανέβασε στο Λαϊκό θέατρο πολλά έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Μετάφρασε με επιτυχία κείμενα του Ησίοδου και του Αριστοφάνη καθώς και τα θεατρικά άπαντα Σαίκσπηρ, που παίχτηκαν στο Εθνικό και σε άλλα θέατρα. Οι μεταφράσεις των τελευταίων αυτών αποτελούν ίσως την ουσιωδέστερη προσφορά του στα γράμματα μας. Μετάφρασε επίσης την Άννα Καρένινα του Τολστόι και τη Μαφία Στούαρτ του Σίλερ κ.ά. Έγραψε τα θεατρικά έργα Να ζη το Μεσολόγγι, ένα από τα σημαντικότερα του πατριωτικού δραματολογίου μας, Ρήγας ο Βελεστινλής (1937), Γραμματιζούμενοι (1943), Κολοκοτρώνης, (1955) και Καραγκιόζικα (1955, 2ος τόμος 1978) κ.ά. Ασχολήθηκε επίσης και με την ποίηση και έγραψε τις ποιητικές συλλογές Το τραγούδι του καμπούρη (1920), Το ανοιξιάτικο αγέρι (1923), Παιδιάστικα τραγούδια (1943), Τρελή πορεία (1945), Τραγούδια της Κατοχής (1952), Κιθάρα και γαρούφαλο (1953) όπου συγκέντρωσε το μεγαλύτερο μέρος της ποιητικής του δημιουργίας, Μνημόσυνο (1961), και Ξένα λυρικά (1954). Δημοσίευσε επίσης τα διηγήματα Πολλές ιστορίες (1955) τις μελέτες Τεχνολογικά (2 τόμοι, 1951 - 1952) κ.ά. Ο λογοτέχνης και μεταφραστής Βασίλης Ρώτας (φωτ. από την έκδοση «100+1 χρόνια Ελλάδα»).